روز ۱ اردیبهشت در تقویم ایران **روز سعدی** نام‌گذاری شده. **اَجَل**: یک صفت تفضیلی از جلیل. سعدی شیرازی را *شیخ اجل* می‌نامند که معنای شیخی که از همه جلیل‌تر است، می‌باشد. [ترجیع‌بند سعدی](https://ganjoor.net/saadi/divan/tarjee-band) در این جا خوانده می‌شود. ### بنشینم و صبر پیش گیرم ### دنبالهٔ کار خویش گیرم --- #باحال در باب **تحمل درد و رنج**: من نیستم ار کسی دگر هست // از دوست به یاد دوست خرسند این جور که می‌بریم تا کی؟ // وین صبر که می‌کنیم تا چند؟ چون مرغ به طَمْع دانه در دام // چون گرگ به بوی دنبه در بند افتادم و مصلحت چنین بود // بی بند نگیرد آدمی پند مستوجب این و بیش از اینم // باشد که چو مردم خردمند بنشینم و صبر پیش گیرم //دنبالهٔ کار خویش گیرم #باحال در باب **ناهماهنگ بودن بخت**: گویند بکوش تا بیابی // می‌کوشم و بخت یاورم نیست قِسمی که مرا نیافریدند // گر جهد کنم میسرم نیست فکرم به همه جهان بگردید // وز گوشهٔ صبر بهترم نیست با بخت، جدل نمی‌توان کرد // اکنون که طریق دیگرم نیست #باحال در باب **وصف زیبایی یار**: ای روی تو آفتاب عالم // انگشت نمای آل آدم بر جان عزیزت آفرین باد // بر جسم شریفت اسم اعظم محبوب منی چو دیدهٔ راست // ای سرو روان به ابروی خم #باحال در باب **خطاب به یار درباره زیباییش**: ای آینه ایمنی که ناگاه // در تو رسد آه دردمندی؟ یا چهره بپوش یا بسوزان // بر روی چو آتشت سپندی تلخست دهان عیشم از صبر // ای تَنگ شکر، بیار قندی #باحال در باب **روایت یار**: مهر از تو توان برید؟ هیهات // کس بر تو توان گزید؟ حاشاک اول، دلِ برده باز پس ده // تا دست بدارمت ز فِتراک بعد از تو به هیچ‌کس ندارم // امّید و زِ کس نیایدم باک درد از جهت تو عین داروست // زهر از قِبَل تو محض تریاک سودای تو آتشی جهان‌سوز // هجران تو ورطه‌ای خطرناک روی تو چه جای سحر بابِل؟ // موی تو چه جای مار ضحاک؟ سعدی بس ازین سخن، که وصفش // دامن ندهد به دستِ ادراک